New York

The Big Apple of steden in de VS in het algemeen heeft mij nooit echt geïnteresseerd – nationale parken dan bijvoorbeeld weer wel. Ik zag het als snelle wereld met menselijke nummertjes, modern ingericht, puur materialistisch en nep. Het was dan ook puur toeval dat ik tijdens het zoeken naar tickets voor Zuid-Amerika goedkoper uitkwam wanneer ik via New York vloog. Onder het motto ‘nu we er toch zijn’ besloot ik om toch maar eens een kijkje te nemen, want tjah, de highlights van New York kom je zoveel tegen in films en series dat alleen de herkenning al vet moet zijn. Mijn blog is geen dagboek, maar ik zal bij deze mijn ervaring laten zien van alles wat ik opvallend, vreemd, tof of vervelend vond.

Het eten

Nog even wat donuts gehaald van mijn laatste dollars en gelukkig kreeg ik er nog 2 gratis bij

Na de eerste ‘Pumpkin Pie Donut’ van Dunkin’ Donuts verorberd te hebben begreep ik direct waarom obesitas een groot probleem is in dit deel van de wereld. Het is allemaal zo ontzettend vet, je voelt het aan je tanden, maar ook zo vreselijk lekker. De vele andere donutvarianten, cinnamon pretzels en hotdogs overgoten met bizar veel kaas van Nathan’s maakten alles nog nét wat erger. En dan ben ik nog niet eens begonnen over een lompe hamburger met bacon en gesmolten schimmelkaas die gegeten werd bij Ellen’s Stardust Diner, waar de serveerders en serveersters op de tafels zongen en dansten en vervolgens extreem vriendelijk – maar nog veel nepper – je bestelling opnamen en om de twee minuten vroegen of je het leuk en lekker vond.

De mensen
De normale New Yorkers houden zich vooral met zichzelf bezig. Daar is dus niet zoveel boeiends over te melden. Wat dan wel opvallend is, is de hoeveelheid gekke mensen. Nog nooit in een andere stad heb ik zoveel mensen in zichzelf zien praten, zingen, rappen of wat dan ook. Mensen met tics en shit – in Central Park bijvoorbeeld, een man die in zichzelf iedereen uitschold voor cocksuckers en assholes en dan een vage kreet erachter liet horen, super grappig. In het begin reageerde ik erop en dan kwam je er ook niet meer vanaf, maar het bleef zeker in de metro fascinerend om te observeren.

De highlights

Overdag op Times Square

Mijn highlights waren het 360* uitzicht op het dak van Rockefeller Center – waar je heel New York kon zien zonder een stuk glas voor je te hebben -, Harlem en Ground Zero. Het is bijzonder om te zien hoe alles geregeld is op 11 september. Een groot deel volledig afgezet en alleen toegankelijk voor familie van slachtoffers, bizar veel politie en militairen. Wat ik ook opvallend vond was hoe Amerikanen reageerden op complottheorie-demonstranten die grote borden hadden met ‘official account is fake’, ‘jews control America’, ‘911 was an inside job’, etc. Ze gingen gewoon de discussie aan: ‘waarom denken jullie dat dat zo is?’ Die liberale denkwijze vind ik dan wel iets moois aan Amerika. Zelfs wanneer een paar gekken langs het memorial rennen en schreeuwen ‘911 IS FAKE’ wordt hen gewoon vriendelijk verzocht door de politie om dat ergens anders te roepen.

Top of the Rock – Observatorium van Rockefeller Center met Lower-Manhattan op de achtergrond

Graffiti met I ❤ The Bronx zie je hier veel

De wijken

Zowel de stadsdelen als de wijken die daarin liggen zijn eigen werelden op zich. Zo’n beetje alle highlights van New York bevinden zich in Manhattan, toch heb ik het ook enorm naar mijn zin gehad in The Bronx en Brooklyn. Op zoek naar wijken die genoemd worden door rappers uit New York – MF Doom, Wu-tang, Pro Era, Bishop Nehru, Flatbush Zombies en meer. Leuk om te luisteren naar welke wijken ze vertegenwoordigen, maar leuker om dan te kunnen bekijken waar de f ze het toch over hebben. In The Bronx en Harlem werd ik het meest aangesproken. Niet heel vreemd ook als je ziet dat er misschien 1 op de 100 die ik zag blank was, dan reken ik de toeristen in hun citytour-busjes natuurlijk niet mee. Zo werd ik gevraagd voor het verlossende antwoord op een discussie over dat hiphop overal ter wereld het meest populaire genre zou zijn – toen ik zei dat in Nederland de top 40 niet volstaat met hiphop was één van de twee teleurgesteld -, werd ik gevraagd of ik Drake een toffe artiest vond – nee, zei ik, maar van MF Doom ben ik wel groot fan -, daar werd helemaal wild op gereageerd, ze vonden het maar al te mooi. De sfeer in Harlem is ook gewoon tof. Mensen die random staan te rappen of te zingen, tegelijkertijd voelde ik mij wel iets minder veilig toen ik steeds verder de wijk inliep door intimiderende types en vrij agressief gedrag, schreeuwen en shit. Maar ja, dat hoort er dan maar bij.

De snelheid
Op mijn blog heb ik mij al eens uitgelaten over Subway. Het concept Subway zegt dat je snel moet kunnen kiezen uit een grote hoeveelheid aan keuzemogelijkheden. Ik ben al niet iemand die snel beslissingen maakt, maar als ik dan ook nog eens veel mogelijkheden voorgeschoteld krijg dan gaat die keuze nog veel langer duren. Hoe verandert de smaak als ik dat kaasbroodje kies? Voegen die jalapeños iets toe wat ik lekker vind is het lekkerder zonder? Welke fucking saus past hier nu weer bij? Scenario-planning dus. Vrijwel nooit prettig, maar hier al helemaal niet. Subway staat parallel aan New York. Overal oneindige keuzemogelijkheden en je moet de keuze snel hebben gemaakt, anders krijg je een ongeduldige of gniffelende New Yorker tegenover je. Deze snelheid komt de (klant)vriendelijkheid dan ook absoluut niet ten goede. Gelukkig hebben ze dan de vele stadsparken en Central Park om van al die snelheid te kunnen rusten.

Chillen in Central Park

Kortom, al mijn verwachtingen – modern, nep, materialistisch, nummertjes en snelheid bleken allemaal te kloppen, MAAR…

New York heeft een ver bovenverwachting positief beeld achtergelaten en heeft ervoor gezorgd dat ik zeker benieuwd ben naar andere steden in de VS. Die ga ik dus mooi nog eens combineren met de nationale parken die ik altijd al wilde zien 😀

P.S. Voor foto’s zonder mijn hoofd: Google. Het is bijzonder ongemakkelijk om een selfie-stok te gebruiken als het ergens druk is dus laat ik die foto’s potverdorie ook mooi zien!